de miserie is voorbij

De lente zit er stilaan aan te komen en het begint terug te kriebelen. Wat heb ik toch een hekel aan de winter, en zeker aan deze winter met al die vreselijke sneeuw en ijs.
De sneeuw lijkt tot de volgende winter verbannen maar de tuin ligt er nu nog steeds zeer troosteloos bij. Het blijft een beetje afwachten of de gemengde haag en de bessenstruiken die ik vorig jaar geplant heb gaan aanslaan. Enkel de Lijsterbes geeft een duidelijk teken van leven met al enkele groene aanzetjes tot blad. De Vlier begint ook al groene knoppen te vertonen. Ik heb vooral schrik dat de Sleedoorn het niet gaat trekken. Volgens de literatuur gaat die het zeer lastig krijgen op onze zanderige grond. Volgens mijn oom daarentegen, die op de groendienst werkt, doet Sleedoorn het in de praktijk overal prima op zandgrond. Ik heb mezelf al voorgenomen dat moest het toch niet lukken de Sleedoorn vervangen zal worden door Spork. Ik zou Spork willen aanplanten voor de naam alleen, ik moet spontaan aan een verafgelegen planeet bewoond door kleine groene mannetjes denken.

In de bloemenweide beweegt er ondertussen duidelijk wel een en ander. Verschillende groene scheutjes beginnen zich een weg naar boven te werken. Ik ben zeer benieuwd naar de eerste bloeiers.

Mijn schouder is net op tijd genoeg hersteld om de eerste lichte klusjes in de tuin te doen. Te beginnen door een laag gazonmulch rond de nieuwe aanplant aan te brengen. De mulch is maaisel van vorig jaar dat ik op rietstengels had gestapeld. Het is niet mooi gecomposteerd (ik vermoed dat de biomassa te eenzijdig daarvoor was) maar aangezien ik wormen in de hoop terugvond denk ik wel dat het bruikbaar is.

Verder heeft dit kleine (maar allicht toch de toppredator voor nog vele jaren in onze tuin) mormel:

mij genoopt het beplantingsschema iets aan te passen. Je kan namelijk niet geloven hoeveel mest een gemiddeld klein, wit hondje per week produceert. Omdat een groententuin nog niet in het verschiet ligt en ik die biomassa toch nuttig wil gebruiken ga ik idpv een beukenhaag aalbessen rond de geplande mesthoop aanplanten.

Verder beginnen de plannen voor de vijver stilletjesaan te materialiseren. Ik heb alle boeken van de boekerij omtrent dat onderwerp reeds uitgeplozen en ook al eens mijn licht opgestoken bij de lokale vijverboer. Jammer genoeg waren de voorbeeldvijvers allemaal strakke ontwerpen met natuurstenen oevers. Ik zou eens graag ergens wat meer "natuurlijke" aangelegde vijvertjes als inspiratie willen zien.
Ik heb ook nog steeds niet echt een antwoord op de vraag hoe ik de dieptes in de vijver moet indelen. Een diepere vijver heeft meer watermassa dus een stabielere temperatuur. En dat is goed. Maar hij zal in het voorjaar ook trager opwarmen. En dat is dan weer slecht. Hoeveel diepe stukken tov ondiepe heb je dan nodig? Raar dat dit in geen enkel boek beschreven staat en dat zelfs de "vijverkenner" niet echt een antwoord kon geven behalve dan: "Dit hangt van het aantal vissen af." Waar ik dan op antwoordde: 0. Alwaar vervolgens enkel een vreemde blik op volgde.
Nu ja, we hebben nog tijd tot eind april om een en ander daaromtrent uit te pluizen, want daarvoor zijn er toch nog geen zuurstofplanten beschikbaar.