Gisteren heb ik nog eens de boekerij (jaja, deze blog geeft u ook een sporadische les in het schowen keempes dialect) bezocht en daar heb ik "Wilde Bloemen op Kleur" meegenomen om enkele bloempjes op het braakliggende terrein naast ons te determineren.
Ik ken de klassiekers zoals paardebloem, weegbree, herderstasjes, boterbloem, margriet, dovenetel en kattenstaart maar daar houdt het wel ongeveer bij op dus dit boek komt wel van pas.
Op de grond naast ons staat een hele kluit kleine, fijne paarse bloempjes die vroeger ook in grote getale aanwezig waren in het hooiland van mijn grootmoeders boerderij (en de kleine rakkers beginnen nu ook stilaan mijn gazon te koloniseren). Dankzij de duidelijke foto's in het boek vond ik al snel de naam: Bermooievaarsbek oftewel Geranium Pyrenaicum. En het lijkt inderdaad wel een beetje op een mini-geranium. Welkom in mijnen hof! Dat uw nakomelingen talrijk en bloemrijk mogen zijn.
Verder nog een poging gedaan om een grote plant met gele bloemen die tegen mijn garage groeit te determineren (zie foto, negeer achtergrond en belabberde gsm-foto-kwaliteit). Het dichtste wat in de buurt komt is de Agrimonie (Agrimonia Eupatoria) maar het blad blijkt niet overeen te komen en deze plant is nogal wat groter dan de 60 cm maximumhoogte die in het boek vermeld staat. Ondertussen had mijn vrouw het boekje "Wat bloeit daar" van D Aichelle teruggevonden en gaan we ook daarin op zoek. Ook hierin vinden we ze niet echt terug, het dichtste wat in de buurt komt is de Koningskaars of Verbascum Densiflorum. Bloeitijd, blad, hoogte en bloemen lijken te kloppen maar volgens de illustratie in het boekje staan alle bloemen rechtstreeks op de ene stengel terwijl er hier "zijstengels" met bloemen zijn. Verder staat de Koningskaars als zeldzaam gemarkeerd dus zoiets verwacht ik niet echt tegen mijn garage. Hmm, dit mysterie blijft voorlopig dus nog open staan!