Graafwerken

Wat doet een mens op 11 november om de wapenstilstand van 1918 te herdenken? Een loopgraaf graven natuurlijk! Allez, om een haag in te planten toch. Ik heb vele boeken doorploegd maar de theorie over het graven van de edele plantsleuf is overal nogal onduidelijk. En ingenieur zijnde heb ik natuurlijk keiharde cijfers nodig voordat ik ook maar aan iets begin.
Vragen zoals:

• hoeveel compost heb ik nodig?
• hoe diep maak je zo'n sleuf?
• hoe breed moet zo'n sleuf zijn?

MOETEN beantwoord worden alvoor ik maar 1 vinger ophef! In 3 verschillende boeken vond ik deze antwoorden:

• genoeg
• zo diep als de wortels lang zijn
• zo breed als de wortels breed zijn

Ja, nu weten we nog evenveel want het platgoed komt pas volgende week. Enig gegoogle later vinden we dan toch enige cijfertjes waar we ons autistisch-gewijs aan kunnen vastklampen:

• een derde van het volume in de sleuf, goed mengen met de aarde. Zeker niet onvermengd toevoegen omdat dat de wortels kan verbranden.
• 45 cm
• 60 cm

Met deze kennis in het hoofd heb ik dan de spade bovengehaald en 2 uur later lag er een 7 meter lange greppel in de tuin te blinken. Toen ik klaar was toch nog een mini natuurmoment beleefd toen er er een torenvalk kwam overvliegen die mijn werk duidelijk goedkeurde (het is te zeggen, ik heb hem/haar toch niet horen klagen).

Morgen de compost bestellen, overmorgen de sleuf aan de andere kant uitgraven en dan kan volgende week het plantgoed komen.

Zaaitijd!

Vorige week zaterdag ben ik er eindelijk toe gekomen mijn nieuwe katchou botten (pas verjaard) aan te trekken om de bloemenweide in te zaaien. De zaadmengsels had ik al een dikke maand geleden gekocht bij ecoflora: http://www.ecoflora.be/bloemenweiden_B_NL.html , mengsel B4 en B7 omdat ik de exacte Ph van de grond niet weet. Dus:
zaad afwegen en mengen
wit zand bij het mengsel toevoegen om het iets meer volume te geven zodat het zaaien wat makkelijker gaat
perceel harken
inzaaien
perceel harken
grasroller erover

Aangezien het zaad zo'n 1€/gram kost en er hier enkele vraatzuchtige duiven rondwaren heb ik daarna nog 2 geïmproviseerde vogelverschrikkers A-team gewijs in elkaar gebokst met wat bouwafval (planken, linten, plastic zakken). De lokale duivenpopulatie lijkt onze tuin nu wel te vermijden, dus dat werkt prima. En nu maar afwachten. Het wordt een lange winter!
Ik twijfel nu wel serieus over hoe het volgend jaar aan te pakken. Johan Wullaert schrijft in zijn boek "De Wilde Tuin" : "Het eerste groeiseizoen vraagt een wild grasland nog veel werk want de begroeiing moet, telkens ze 7 tot 10 cm hoog staat tot 5 cm worden ingekort." Dit terwijl men zegt dat de beste manier om onkruid uit een gazon te krijgen heel regelmatig en kort maaien is omdat de meeste kruiden hier niet tegen kunnen. Hmmmm. Misschien moet ik proberen de helft kort te houden en de andere helft iets hoger laten opschieten voor ik het terug een kopje kleiner maak en dan zien we in 2011 al wat het beste is geweest. Geduld is een schone deugd als tuinier me dunkt!
Mijn 87-jarige buurman heeft me wel goede hoop gegeven, hij woont hier al bijna zijn hele leven en weet dus wat er met die grond allemaal gebeurd is. Er is volgens hem nooit enige land- of tuinbouw op gedaan dus de grond is, zoals ik al vermoedde, extreem schraal ("Doar gade alleejen mager peejkes uit de groond halen zalla!"). Dus dat belooft dan weer wel!

Dood en vernieling!

Jammer genoeg hebben de pezen in mijn schouder beslist nog even verder te ontsteken. En zaterdag had ik een allesvernietigend machien (graszodensnijder) gehuurd om de gazon af te plaggen. Problemen dus. Gelukkig heb ik een zeer behulpzame vader die (na enig gezaag van mijnentwege) bij dit werkje wel wou helpen, anders was het nooit gelukt.
Met zo'n machien efkes over 100 m² gazon rijden is snel gebeurd. De immer behulpzame handleiding van ons machien zei dat we daarna de graszoden gewoon kunnen oprollen. Bij een gezonde gazon zal dit ongetwijfeld wel lukken. Bij onze gazon natuurlijk weer niet. Die staat vol mos dus de graswortels klitten niet aan elkaar zodat alles in kleinere kluitjes uit elkaar valt en het alsnog een heel karweitje werd.
Maar al snel waren de graszoden gedecimeerd en in volle aftocht. Toch zijn ze nog niet volledig geëxtermineerd. Omdat de grond daar niet volledig waterpas ligt zijn er echter nogal wat stukken aan het-toch-niet-helemaal-allesvernietigend machien ontsnapt. Ach ja, grassen uitroeien lukt toch nooit helemaal dus we gaan de overlevers maar gewoon laten staan.

We zijn ondertussen ook stilaan begonnen aan het uitbreken van de betonnen dingen die onder de klinkers verborgen zaten. Ik begin hier al genoeg materiaal boven te halen om nog een extra garage te bouwen. Spijtig genoeg heb ik dat niet kunnen afwerken vanwege pijn in de schouder, die eigenlijk zou moeten rusten. De tuin ziet er nu wel al uit zoals een doorsnee tuin. In Ieper. In 1917.
Maar het einde van de afbraakwerken zijn in zicht. Volgende week kunnen we eindelijk iets constructiefs doen: een deel van de bloemenweide inzaaien! Hiep hiep hoera, het wordt tijd! Het andere deel zit nu nog vol wit zand, beton en klinkers die ik vanwege medische redenen nu niet weg krijg dus dat wordt in het voorjaar ingezaaid. Het word wel interessant om te kijken of er grote verschillen qua flora gaan zijn tussen de 2 delen.

Vandaag ook nog een nieuwe vogelsoort in de tuin teruggevonden. Een roodborstje! Jammer genoeg wel een dood exemplaar. Het arme beestje heeft zichzelf doodgevlogen tegen de raam van de garage en ik vond het levenloze lichaampje terug op een doodse stapel klinkers.
Hiermee is dan hopelijk het absolute dieptepunt van triestigheid in onze tuin bereikt en kan het vanaf nu enkel maar beter gaan.

Kommer en Kwel

Behalve mijnen hof heeft ook deze blog er de laatste tijd onder geleden, deze blogger lijdt namelijk aan accute inactiviteit! Niet vanwege accute (dan wel chronische) luiaardij, maar een onvervalste medische reden. Na enkele maanden sukkelen en pijn lijden zijn we eindelijk naar de specialist gegaan dewelke de diagnose en het bijhorende en onverbiddelijke vonnis onverwijld uitsprak: een stevige peesontsteking in de rechterschouder en 2 weken absolute rust.

Dus geen gazon afplaggen.

Geen klinkers uitbreken.

Geen wit zand afvoeren.

Geen betonnen balken uit de grond uitgraven.

De planning komt lichtjes onder tijdsdruk te staan want de bloemenweide moet deze maand ingezaaid worden en er moet nog ongeveer 100 m² gazon afgeplagd worden.

De bestelde haagplantjes arriveren in november maar de vorige eigenaar heeft op de plaats waar ik ze wil planten om een of andere duistere reden betonnen balken zo'n 20 cm onder de grond gestoken, dus ook daar is nog veel werk.

Om enige tijdwinst te boeken heb ik voor volgende week een graszodensnijder gereserveerd bij het lokale verhuurcentrum. Het plaggen zou zo in een halve dag klaar moeten zijn. Het worden nog drukke weken maar ik denk dat het nog gaat lukken.

Op de foto, de bron van mijn ellende (of toch een deel, de werken in het huis en de o zo gezonde sport zullen er ook wel iets mee te maken hebben), vorige maand uit de tuin gehaald en binnenkort allicht terug te vinden op kapaza.

bloemen noemen

Gisteren heb ik nog eens de boekerij (jaja, deze blog geeft u ook een sporadische les in het schowen keempes dialect) bezocht en daar heb ik "Wilde Bloemen op Kleur" meegenomen om enkele bloempjes op het braakliggende terrein naast ons te determineren.

Ik ken de klassiekers zoals paardebloem, weegbree, herderstasjes, boterbloem, margriet, dovenetel en kattenstaart maar daar houdt het wel ongeveer bij op dus dit boek komt wel van pas.

Op de grond naast ons staat een hele kluit kleine, fijne paarse bloempjes die vroeger ook in grote getale aanwezig waren in het hooiland van mijn grootmoeders boerderij (en de kleine rakkers beginnen nu ook stilaan mijn gazon te koloniseren). Dankzij de duidelijke foto's in het boek vond ik al snel de naam: Bermooievaarsbek oftewel Geranium Pyrenaicum. En het lijkt inderdaad wel een beetje op een mini-geranium. Welkom in mijnen hof! Dat uw nakomelingen talrijk en bloemrijk mogen zijn.

Verder nog een poging gedaan om een grote plant met gele bloemen die tegen mijn garage groeit te determineren (zie foto, negeer achtergrond en belabberde gsm-foto-kwaliteit). Het dichtste wat in de buurt komt is de Agrimonie (Agrimonia Eupatoria) maar het blad blijkt niet overeen te komen en deze plant is nogal wat groter dan de 60 cm maximumhoogte die in het boek vermeld staat. Ondertussen had mijn vrouw het boekje "Wat bloeit daar" van D Aichelle teruggevonden en gaan we ook daarin op zoek. Ook hierin vinden we ze niet echt terug, het dichtste wat in de buurt komt is de Koningskaars of Verbascum Densiflorum. Bloeitijd, blad, hoogte en bloemen lijken te kloppen maar volgens de illustratie in het boekje staan alle bloemen rechtstreeks op de ene stengel terwijl er hier "zijstengels" met bloemen zijn. Verder staat de Koningskaars als zeldzaam gemarkeerd dus zoiets verwacht ik niet echt tegen mijn garage. Hmm, dit mysterie blijft voorlopig dus nog open staan!

Behaag onze kempen

Terwijl operatie "verwijder klinker" onverminderd en ongenadig voortraast heb ik toch de tijd gevonden om een voorlopig plannetje te maken van hoe het er allemaal uit moet komen zien. Dit om een beetje een inschatting te kunnen maken van wat ik moet bestellen via de actie "Behaag onze kempen" (http://www.iok.be/behaagonzekempen).

Het stuk natuurtuin wordt afgesloten door een draadafsluiting dewelke door klimop zal begroeid worden. De afsluiting is helaas nodig zodat kleine kindjes de amfibievijver niet als plonsbadje gaan gebruiken. Maar met klimop ertegen wordt het er toch nog een beetje natuurlijk uitzien.

Aan de andere kant van de afscheiding komen er aal- en kruisbessen te staan. Deze worden aangekocht via de actie.

Links en rechts komt er een gemengde haag van voornamelijk meidoorn met ook sleedoorn, vlier en lijsterbes.

Achterin tegen de wal komt er kamperfoelie en bosrank en tussen de afsluitingen komt er een bloemenweide en een amfibieënpoel. Nog werk genoeg dus!
Al bij al toch best veel besdragende planten dus verwacht ik over een aantal jaren een pak meer vogels waar te nemen dan de occasionele verdwaalde merel die een regenworm uit de gazon probeert te plukken.



Hopelijk kan ik over enkele jaren wel enkele mooie foto's toevoegen. ;)

het Mr Proper complex

Nu de werkzaamheden begonnen zijn, zijn natuurlijk ook de eerste vragen en reacties op mijn plannen gekomen. Sommigen verklaren mij gek, anderen zijn milder en noemen wij gewoon idioot. Ze lachen me wel allemaal uit. Een greep uit de reacties:
"Ge bent toch niet zo stom om die klinkers uit te breken, da's toch proper en gemakkelijk waarom zoude dat nu weg willen???"
"Bloemenweide? Ge gaat nogal werk hebben om al dat onkruid tussen die bloemen te wieden en dat proper te houden!"
"Maar zoiets gaat vanalle beesten aantrekken!"

Zucht...

Ik begin zo stilaan een gloeiende hekel te krijgen aan het woordje "proper". Waarom willen mensen nu per se een "propere" tuin? Wat heb je nu aan 700 m² gazon en klinkers, je kan maar op 1 plaats tegelijk zitten. Waarom moet elk hoekje dat afwijkt van de norm genadeloos "opgekuist" worden? Ik vind zo'n superpropere, tot in alle hoekjes opgekuiste tuin zo doods, onnoemelijk saai en artificieel.En dat gaat verder dan tuinen alleen, houtkanten en struikgewas tussen akkers en velden worden geruimd omdat het "properder" is. En dan maar zeggen "Het is toch spijtig he, vroeger zag je hier hopen vogeltjes van allerlei slag, nu zitten er alleen nog maar wat merels. Het zal wel aan de luchtvervuiling liggen!". Mr Proper lijkt wel heel vlaanderen in zijn kale maar proper blinkende greep te hebben.

Nu ja, we doen gewoon verder en hopelijk "keren ze hun kaar" (zoals men hier zegt) wel over een paar jaar. Misschien kan ik er dan zelfs een paar overtuigen iets soortgelijks te doen?


Dan maar even een statusupdate: de laatste dagen ben ik vooral bezig geweest met het versleuren van stapels klinkers (een paar duizendpoten gespot) en decimeren van ruisende rietstengels. Ik heb besloten de verhardingen aan de bloemenweide-in-spe zo lang mogelijk te laten liggen tot ik effectief kan inzaaien (ergens eind september) zodat snelgroeiende grassen die stukken nog niet kunnen koloniseren.

den Haert

Op deze fijne nazomerdag hebben we niet in de tuin gewerkt maar de omgeving verkend. Te beginnen bij naturreservaat den Haert (http://users.telenet.be/natuurpunt_lille/2.2.den_haert.html). Ruige, verlaten paadjes door een vredig en idyllisch loofbos, meer verlangt een groenlievend mens op een zonnige zondag toch niet. Ik heb met mijn gsm (toestel zit nog ergens in een verhuisdoos) enkele foto's genomen.

Zaterdag begonnen met het verwijderen van het rietbosje achteraan in de tuin. Het zit me wat dwars het enige echte natuurelement in de tuin te verwijderen (het ruisen van de wind door het riet is toch een heerlijk geluid) maar de bedoeling is dat er later een amfibievijvertje komt en rietwortels kunnen dwars door de vijverfolie heen gaan. Verder blokkeren ze ook heel wat zon, en we hebben niet zoveel plaats.

De bedoeling is nu om ze net voor de zomerzonnewende opnieuw te snoeien waarna het riet zou moeten afsterven. Riet gebruikt zijn reserves tot 21 juni om zijn groei te maximaliseren, daarna legt het terug reserves aan. Snoeien op 21 juni is dus de beste manier om riet kwijt te raken. Of dat hebben ze me toch wijsgemaakt.

Alea Iacta Est

Genoeg gelezen: tijd voor actie! We gaan hier eens werk maken van die bloemenweide zodat er binnen enkele jaren heel wat meer gefladder en gezoem in de tuin te bespeuren valt. Het alwetende boek (stappen naar een ecologische tuin: aanleg en beheer) zegt: bovenste laag (gras + wortels) afplaggen en inzaaien in voorjaar of september/oktober.
Op zoek naar zaad dus. Eerste stop: een filiaal van een bekende tuincentrumketen. Helaas, geen zaadmengsels voor bloemenweides. Volgende stop: den boerenbond. Hier wel zaadmengsels voor bloemenweides maar na de verpakking goed bestudeerd te hebben zijn dit eigenlijk vooral akkerbloemen, niet echt wat we zoeken dus. Hier wel een spade en zandschop gekocht want die dingen ga ik wel nodig hebben. Na wat rondgezocht te hebben op het internet blijkt Ecoflora wel te hebben wat ik zoek:
http://www.ecoflora.be/bloemenweiden_B_NL.html
Nu weet ik wel niet of ik B4 of B7 nodig heb, misschien voor de zekerheid allebei maar inzaaien. Hopelijk vind ik een van de volgende weken de tijd om richting Halle af te zakken.

Ik moest uiteraard ook mijn nieuw materiaal uittesten dus ben ik al maar begonnen met de zijdelingse verankeringen naast de klinkers te verwijderen. Dit ging vrij vlot maar er wachtte mij nog een onaangename verrassing: een dikke laag wit zand onder de klinkers. Jawadde, er gaat nog veel zweet vloeien om dat hier in orde te krijgen! Eerst alles afgraven, dan ergens verschraalde zandgrond zien te vinden...

Hey ho, let’s go!

In februari 2009 kochten wij ons huisje, en kort na de aankoop begon ik al over de tuin te denken en te dromen. Nu het grote werk in het huis afgewerkt is kan ik eindelijk aan de tuin beginnen. Nu ben ik zo iemand die altijd eerst de handleiding van een nieuwe tv helemaal doorleest alvorens er ook maar iets mee te doen dus was de eerste stop de bibliotheek alwaar ik enkele boekjes opsnorde over ecologische en natuurlijke tuinen.
De tuin zoals hij nu is bestaat vooral uit oervlaamsche koterijen, verharde oppervlakten met klinkers en gazon, met in de verste hoek nog wat riet. Een regelrechte ecologische woestijn dus! Hopelijk kan ik daar verandering in brengen.
Maar het is niet al kommer en kwel! De tuin is zuidgericht en heeft dus erg veel zoninval. Mijn boerenverstand (jaja, mijn grootouders waren onvervalste kempense keuterboeren) zegt mij dat dit goed nieuws is voor al wat groeit en bloeit. Het gazon staat bovendien vol met mos, en heeft hier en daar een dorre plek waar helemaal niks groeit, wat wil zeggen dat de bodem voedselarm is (of dat de grond puur vergif is, we hopen maar op het eerste). Bovendien heb ik van het zesde leerjaar onthouden dat de kempen schrale zandgrond heeft. Voor de lokale landbouwers is dat slecht nieuws, voor de natuurtuinopstarter zeer goed nieuws want enig gesnuffel in mijn geleende boeken leert mij dat dit de ideale startsituatie is voor een bloemenweide. De bloemenweide aanleggen lijkt me dan ook een goed startpunt!