zaterdag 30 april 2011

Bloemen, bloemen, bloemen

Hoewel de regen deze week jammer genoeg nogal magerkes was en de toplaag in de tuin eruit ziet alsof er een gigantische stofzuigerzak is omgekieperd doen de meeste plantjes het toch prima. Nieuwe bloeiers deze week zijn de siersalie (mainacht, zie foto), geranium renardii, spoorbloem, donkere ooievaarsbek, moerasvergeetmenietjes, waterranonkel, hier en daar een verdwaalde boterbloem, de vogelmelk en de grootbloemige clematis.


Verder evolueert de bloemenweide in een rare richting. In het deel aangrenzend aan de vijver groeit alles super (zie vorige blogpost), in de rest verdwijnen er meer soorten dan er bij komen. De klaver en de boterbloemen zijn er verdwenen. Het gras staat er ook zeer dun. Enkel de kleine Pimpernel (zie foto, inclusief raar, schuimachting dingk op de stengel), Zuring en 1 plantje Wondklaver brengen daar een beetje kleur.


Tenslotte ben ik erin geslaagd de promiscuiteit van de visjes in mijn vijver voor een goed doel aan te wenden. Vorig jaar heb ik al honderden gratis visjes weggegeven (als je je mailbox wil vullen moet je gewoon een advertentie met het woord "gratis" in op Kapaza.be zetten). Deze week heb ik vis voor vijverplanten geruild met een zeer vriendelijke meneer uit de Limburg.

Vanmorgen ging ik de nieuwe aanwinsten planten en schrok ik me rot toen er opeens een kikker op zijn dooie gemak vlak voor mijn voeten richting vijver hupste. Het is in ieder geval een andere bezoeker als vorig jaar want hij is kleiner en ik denk dat deze een bruine kikker is idpv een groene. Die ga ik dus allicht niet veel meer zien. Groene kikkers zijn makkelijk te spotten omdat deze altijd in of rond het water vertoeven. Bruine kikkers daarentegen zwerven wat verder weg van het water en houden zich meer op in dichte vegetatie. Hopelijk blijft deze hier wel hangen.

woensdag 27 april 2011

Wondklaver

Het is ongelooflijk hoeveel er kan veranderen als je een weekje weg bent. Als je niet kijkt kruipt precies alles rap-rap uit zijn schulp. De tropische temperaturen zullen er wel iets mee te maken hebben gehad (terwijl wij op een sub-tropische locatie kou zaten te lijden tedju).

De bloemenweide begint eindelijk kleur te bekennen en dat betekent dat ik de plantjes kan determineren. Tot nu toe heb ik volgende soorten kunnen benamen: Wede, Wilde Reseda, Wouw, Kleine Pimpernel (in grote getale!) en last but not least Wondklaver.


Awel, dit vind ik nu echt een prachtig plantje se. Jammer dat er maar 2 van staan. Hopelijk kan het zich uitzaaien.

maandag 11 april 2011

Nog meer plannen

Ik zit nu met een situatie die ik toch een beetje jammer vind. We hebben een achterbouw ("koterij") die best wel groot is. Het hele dakoppervlak zal zo'n 80 vierkante meter zijn denk ik. Als het nu regent loopt al het perfectly good gietwater het riool in, wat wel zonde is.

Mijn eerste plan was gewoon een waterton onder de afloop te zetten om toch een deel te kunnen recupereren.
Maar uiteindelijk viel mijne frank (in slow motion). Waarom een ton voorzien als opslagmedium als ik achter in de tuin een vijver van 10000 liter heb liggen waarin ik ook mijn gieterke kan vullen?

Als ik nu het dak aansluit op de vijver dan sla ik 2 vliegen in 1 klap. Het water wordt gebufferd en ik moet mijn vijver niet meer (zo vaak) manueel bijvullen.

Tuinvijvers worden nu eenmaal niet echt heel natuurlijk gelegd. Een natuurlijke vijver ligt lager dan het maaiveld en het water uit de omgeving zal daarin aflopen. Een folievijver ligt boven het maaivlak om het inspoelen van grond en voedingsstoffen te voorkomen (een folie kan geen voedingsstoffen bufferen zoals een natuurlijke vijverbodem dat kan). Dat maakt dat het waterpeil in een folievijver in de zomer snel daalt en bij buien nooit genoeg aangevuld geraakt.

Maar vanzelfsprekend is er ook een maar. De vijver zou dan de regenval van zo'n 100 vierkante meter te verwerken krijgen. In de zomer is dat prima, maar in de winter loopt hij nu al over. Als het hard regent is het niet uit te sluiten dat ik de achterkant van mijn tuin, en vooral ook die van de buren zo blank zet (hoewel, ze hebben een daar een weitje vol ganzen, die beesten zullen dat waarschijnlijk wel plezant vinden).

Maar toch, we zullen maar braaf zijn, hier komt het boek van Velt (alweer) ter hulp.



De oplossing is een infiltratiezone uitgraven van 20 cm diep. In het boek staat precies hoe je de doorlatendheid van de grond kan testen en de berekening van hoe groot zo'n put dan moet zijn. Hier blijkt mijn zandgrond weer een voordeel te zijn: nu moet de put 3,75 vierkante meter zijn. Als ik klei had gehad moest die 10 vierkante meter zijn. In de infiltratiezone kunnen dan planten komen die wisselnatte grond verdragen.

Natuurlijk kost dit wel wat werk. Eerst moet een fatsoenlijke overloop aan de vijver gemaakt worden. de infiltratiezone moet uitgegraven worden. En vooral: de dakgoot moet omgedraaid worden: die watert nu af naar voor en moet dan naar achter aflopen, een heel werkje. Het komt dus helemaal achteraan op het to-do lijstje. En dat wil zeggen dat het waarschijnlijk niet meer voor dit jaar gaat zijn.

vrijdag 8 april 2011

Iets nieuws

Vandaag stak er in de bloemenweide weer iets nieuws de kop op. Een klein, geel viooltje. Er zaten zeker geen viooltjes in het bloemenmengsel dat ik gezaaid heb in 2009 dus het is hier op eigen kracht geraakt.
Het rare vind ik de kleur: de hooiweide bij mijn oma vroeger stond vol met viooltjes maar die waren allemaal blauw of paars met geel. Nooit volledig geel.

Er zo te zien is er slechts 1 inheems viooltje dat volledig geel is: het zinkviooltje. Het is niet erg waarschijnlijk dat deze de weg naar hier heeft gevonden maar in dit geval hoop ik toch dat het iets anders is, want zinkviooltje zou wijzen op een met zink vervuilde bodem...

Het zal dan allicht wel een zaailing zijn van een cultivar, maar het bloempje is echt klein terwijl cultivars meestal grote bloemen hebben.
Ach ja, het is mooi en eens iets anders dan een madeliefje of paardenbloem in de bloemenweide.