Deze blog is er de laatste tijd een beetje overgeschoten en de tuin eigenlijk ook wel een beetje. Het resultaat mag er dan ook zijn, ons tweede zoontje heeft ons uiteindelijk dan toch verblijd met zijn aanwezigheid.
Gelukkig zijn er geen rampen gebeurd, behalve dan dat de waterlelie ook dit jaar weer dreigt te creperen. Vorig jaar had ik al hetzelfde voor: leliebladeren komen mooi boven, worden groen, dan na twee dagen geel en dan rot het blad weg. Nu zijn de overgebleven bladeren ook nog gatenkaas want waterleliekevers hebben de zwakte van de plant aangegrepen om een eetfestijntje te beginnen. Ondertussen heeft de lelie nog maar een blad of 4 dat er nog een beetje gezond uitziet. Waterlelies zijn duur, dringend tijd om in te grijpen dus!
Mijn vijverboek vermeldt dit probleem helemaal niet, maar een kleine zoektocht op het internet levert het antwoord: een voedselgebrek. De primadonnas staat nochtans in (dure) klei speciaal voor lelies. Het tekort kan vanalles zijn: ijzer, magnesium,... Groeibollen zouden de oplossing moeten bieden. Deze bollen worden in de mand bij de wortels in de grond geduwd en geven langzaam voedingsstoffen af zodat deze (hopelijk) enkel door de plant worden opgenomen en niet in het water terecht komen. Tot nu toe is het water zeer helder, maar als dit verandert weten we in ieder geval waaraan het ligt.
De loodzware mand dus nog maar eens vanuit het diepste punt van de vijver gevist, twee groeibollen toegevoegd en twee waterleliekevers geliquideerd. Hopelijk komt het nu goed, want mijn vijver heeft de hele dag zon en is vrij ondiep, dus reken ik op de lelies om hem koel te houden. Dat lukt nu dus helemaal niet en bijgevolg is het hier nu een draadalgenparadijs.
