Vogelmelk?

In de bloemenweide staat nu de eerste bloem die geen paarden of boterbloem is:

Volgens mijn determinatieboek is dit Vogelmelk (Ornithogalum Umbellatum). Maar volgens de site van ecoflora zit dit niet in hun zaadmengsel. Ik kan me moeilijk voorstellen dat dit vanzelf de weg naar mijn tuin gevonden heeft. Maar het is wel mooi!

Comedy Capers

Grrr. Zonet mijn Glanzend Fonteinkruid geplant en na een zestal mislukte pogingen weer enkele belangrijke lessen geleerd:

1) als je Fonteinkruid in een mandje wilt planten moet je genoeg vijveraarde gebruiken en niet te veel zand. Niet dat fonteinkruid die extra voedingsstoffen nodig heeft maar omdat teveel zand gemengd met water los zand geeft en de plantjes dan mooi terug boven komen drijven. Niet echt de bedoeling.

2) plooi de stengels dubbel als je plant. Als je de stengels er recht insteekt is er niet genoeg weerstand en komt opnieuw alles terug boven drijven.

3) Glanzend Fonteinkruid moet in het diepste deel, en je kan de mandjes er niet in laten vallen (want dan komen de plantjes, jawel, los en bovendrijven), enkel voorover buigen en zachtjes laten zakken. Dat betekent tot je nek in het water. Doe dus eerst je t-shirt uit.

4) vijverwater is koud, kies een warme dag om er een uurtje in te staan ploeteren om ocharme 2 mandjes zuurstofplanten te planten.

Kaapse waterlelie

De vijver is tot nu toe vooral beplant door kleine scheutjes waarvan er dit jaar nog niet al te veel gaan bloeien. Maar de Kaapse Waterlelie is de uitzondering op de regel. Eigenlijk verbazingwekkend hoe snel dat ding zich aanpast en ontwikkelt. Vier dagen nadat hij in de vijver stond verscheen het eerste blad al aan de oppervlakte. Nu staat er al sinds een week van deze prachtige bloemen in.

De Kaapse Waterlelie is eigenlijk helemaal waterlelie maar een wateraar. In Zuid-Afrika wordt deze plant op grote schaal gekweekt voor de consumptie. De zaden worden namelijk als een lekkernij beschouwd en ook de bloemen en de knol zijn eetbaar. Ik ga me er toch niet aan wagen.

Vandaag weer op zoek gegaan naar de blijkbaar mythische goudelrits, want deze is dus nergens te vinden. Het zou nochtans een zeer geschikte vijvervis zijn voor de aquatische amateur die liever niet heeft dat vraatzuchtige vissen alles wat leeft in de vijver met huid, haar en stengel opvreten. Zelfs op de alomgekende Mol markt was hij niet te vinden. Gelukkig niet voor niets helemaal naar Mol gebold want een verkoper had er wel Glanzend Fonteinkruid en nu kunnen we eindelijk beginnen met het vervangen van de Waterpest door meer inheemse zuurstofplanten.

Aan de beplanting rond de vijver heb ik nog niet veel aandacht geschonken maar aangezien mijn schoonbroer Hosta's en Salomonszegel op overschot heeft gaan die ergens een plaatsje krijgen naast de vijverrand. Geen idee of die het gaan trekken in de zandgrond, maar dat zullen we binnenkort dan wel leren zeker.

If you build it, they will come...

De vijver ligt er en is gestaag onderweg naar een ecologisch evenwicht. Het zal nog wel even duren maar de start is veelbelovend.

Vele professionele vijveraanleggers geloven het niet, maar je kan je vijver prima helder houden zonder dure pomp en filter. Of misschien wilen ze je gewoon vanalle dure dingen aansmeren die je eigenlijk niet nodig hebt.
Na 3 weken is mijn vijver nog steeds kraakhelder, hoewel het water een beetje een bruinige schijn begint te krijgen. Maar dat is normaal.
De eerste stap zit in de aanleg, de vijver moet zoveel mogelijk zon hebben om de zuurstofplanten optimaal te laten assimileren en de algen geen kans te laten.
De tweede stap is na het vullen zo snel mogelijk (binnen de 24 uur) genoeg zuurstofplanten aanbrengen. Dat was in ons geval een probleem want door de bitter koude winter en koude nachten in het voorjaar waren er nog bijna geen zuurstofplanten beschikbaar. Om aan onze 40 bosjes te komen hebben we 6 verschillende winkels/tuincentra kunnen afschuimen. En dan was de keuze nog zeer beperkt. Geen glanzend fonteinkruid en geen aarvederkruid.

Na de zuurstofplanten kwamen de  oever- en andere waterplanten. Kattenstaart, Kaapse Waterlelie, gewone waterlelie (variant James Brydon),Waterranonkel, Penningkruid, Dotterbloem en Moerasvergeet-me-nietjes werden aangeplant.

De plantjes van den Aldi heb ik ook aangeplant, maar achteraf bekeken had ik die beter niet gekocht. Ze waren echt wel heel klein (vaak niet meer dan een knol) en enkelen waren zelfs rot. Eigenlijk zijn inheemse waterplanten helemaal niet zo duur dus kan je beter naar de speciaalzaak gaan. Ook de bijgeleverde meststoffen zijn in de vuilnisbak verdwenen. Zonder gaat trager maar verkleint ook de kans dat ze in het water terecht komen en een algenexplosie veroorzaken. Sowieso zonder meststoffen groeien ze nu ook tegen een fenomenale snelheid.

Eigenlijk groeit alles razendsnel, behalve de waterranonkels die door geelgroene wieren overwoekerd worden. Dit zijn een soort van slijmwolken (denk groene barbapappa) die heel lastig te verwijderen zijn. Maar ja, wieren zijn een teken van goede waterkwaliteit en geven zelf ook zuurstof af. Naar het schijnt verkiezen kikkers zelfs vijvers met veel wieren in en kunnen ze die wieren ook van ver ruiken. Zolang ze niet overdrijven laten we ze maar doen.

Daarna de vijver geënt, dankzij de vriendelijke hulp van de lokale natuurpunt afdeling die mij een emmertje water uit een bloeiende amfibieënpoel hebben laten scheppen. Zo breng je gelijk een heleboel nuttige micro-organismen in de nieuwe poel.

Na 1 dag hadden enkele waterschaatsers de vijver al ontdekt. Enkele dagen later zag je de eerste mini-torretjes en nog enkele dagen later wat grotere waterkevers en de ruggezwemmers. Na een dikke week kon ik al slakjes en waterpissebedden spotten. Nu krioelt het water van de schaatsers, torretjes en larfjes. Het is nu al leuk om gewoon naast het water te kamperen en alles gade te slaan. Maar het zou nog veel leuker zijn moesten de salamanders en kikkers hun weg naar hier vinden. Het zal geduldig afwachten worden...

Het gaat vooruit!

Vanwege het droge weer en de gigantische to-do lijst heb ik jammer genoeg deze blog eventjes verwaarloosd. Maar nu er een fris en langverwacht buitje overtrekt hebben we even tijd.
De voorbije maand is er vooral hard gewerkt in de tuin. Ten eerste is de omheining die het stukje natuurtuin afsluit geplaatst. Ook de clematissen en de kamperfoelies hebben ertegen hun plaatsje gevonden en vooral de clematissen groeien als kolen! Na 2 dagen hadden ze Israeli-gewijs hun lapje grond al ingepalmd en zich al onverzettelijk vastgewonden rond den draad.

Daarna heb ik de vijver uitgegraven en die 9500 liter water ligt nu al een drietal weekjes te blinken in de achtertuin. Achteraf bekeken was dat slechte timing want na zo'n strenge winter en koud voorjaar waren er nog bijna geen zuurstofplanten te verkrijgen, enkel gedoornd hoornblad en waterpest (wat ik er eigenlijk niet in wilde, maar nood breekt wet). Maar ze hebben de vijver tot nu toe wel mooi helder gehouden. Na drie weken zit hij al vol met allerhande kevertjes, torretjes, wantsen en ander klein, wriemelend grut.

De haag doet het nu prima, alle sleedoorns zijn erdoor gekomen en sommigen hebben zelfs al bescheiden gebloeid (zie foto)! Slechts 1 enkele meidoorn heeft het niet gehaald.

In de bloemenweide is er ondertussen een bittere machtstrijd uitgebroken tussen het gras, vogelmuur en de (denk ik dan toch) gezaaide plantjes om de open plekken. Ik hoop dat de zaailingetjes toch hun worteltjes tussen de deur krijgen want met de regen die nu verwacht wordt gaat het zeer snel gaan denk ik.