Dood en vernieling!

Jammer genoeg hebben de pezen in mijn schouder beslist nog even verder te ontsteken. En zaterdag had ik een allesvernietigend machien (graszodensnijder) gehuurd om de gazon af te plaggen. Problemen dus. Gelukkig heb ik een zeer behulpzame vader die (na enig gezaag van mijnentwege) bij dit werkje wel wou helpen, anders was het nooit gelukt.
Met zo'n machien efkes over 100 m² gazon rijden is snel gebeurd. De immer behulpzame handleiding van ons machien zei dat we daarna de graszoden gewoon kunnen oprollen. Bij een gezonde gazon zal dit ongetwijfeld wel lukken. Bij onze gazon natuurlijk weer niet. Die staat vol mos dus de graswortels klitten niet aan elkaar zodat alles in kleinere kluitjes uit elkaar valt en het alsnog een heel karweitje werd.
Maar al snel waren de graszoden gedecimeerd en in volle aftocht. Toch zijn ze nog niet volledig geëxtermineerd. Omdat de grond daar niet volledig waterpas ligt zijn er echter nogal wat stukken aan het-toch-niet-helemaal-allesvernietigend machien ontsnapt. Ach ja, grassen uitroeien lukt toch nooit helemaal dus we gaan de overlevers maar gewoon laten staan.

We zijn ondertussen ook stilaan begonnen aan het uitbreken van de betonnen dingen die onder de klinkers verborgen zaten. Ik begin hier al genoeg materiaal boven te halen om nog een extra garage te bouwen. Spijtig genoeg heb ik dat niet kunnen afwerken vanwege pijn in de schouder, die eigenlijk zou moeten rusten. De tuin ziet er nu wel al uit zoals een doorsnee tuin. In Ieper. In 1917.
Maar het einde van de afbraakwerken zijn in zicht. Volgende week kunnen we eindelijk iets constructiefs doen: een deel van de bloemenweide inzaaien! Hiep hiep hoera, het wordt tijd! Het andere deel zit nu nog vol wit zand, beton en klinkers die ik vanwege medische redenen nu niet weg krijg dus dat wordt in het voorjaar ingezaaid. Het word wel interessant om te kijken of er grote verschillen qua flora gaan zijn tussen de 2 delen.

Vandaag ook nog een nieuwe vogelsoort in de tuin teruggevonden. Een roodborstje! Jammer genoeg wel een dood exemplaar. Het arme beestje heeft zichzelf doodgevlogen tegen de raam van de garage en ik vond het levenloze lichaampje terug op een doodse stapel klinkers.
Hiermee is dan hopelijk het absolute dieptepunt van triestigheid in onze tuin bereikt en kan het vanaf nu enkel maar beter gaan.